طلوع ستاره درخشانی در مشرق که مانند ماه بدرخشد.

ای دل شیدای ما گرم تمنای تو****کی شود آخر پدید طلعت زیبای تو

گر چه نهانی زچشم دل نبود نا امید****میرسد آخر به هم چشم من و پای تو

زاده نرگس توئی دیده چو نرگس بره****مانده که بیند مگر لاله حمرای تو

تیره بماند جهان نور نتابد زشوق****تا ندهد روشنی روی دل آرای تو

باش که فرعونیان مست ستم ناگهان****خیره شود چشمشان از ید و بیضای تو

از بشر بت پرست جد تو بتها شکست****هر ورقش گر نداشت جلوه امضای تو

نیمه شعبان بود روز امید بشر****شادی امروز ما نهضت فردای تو

به راههای چپ و راست رفتند،و راه ضلالت وگمراهی پیمودند،وراه روشن هدایت را گذاشتند.پس در باره آنچه که باید باشد شتاب نکنید،وآنچه را که در آینده باید بیاید دیر مشمارید،چه بسا کسی برای رسیدن به چیزی شتاب می کند اما وقتی به آن رسید دوست دارد که ای کاش آن را نمی دید ،وچه نزدیک است امروز ما  به فردائی که سپیده آن آشکار شد.ای مردم! اینک ما در آستانه تحقق وعده های داده شده،ونزدیکی طلوع آن چیزهائی که برشما پوشیده وابهام آمیز است قرار داریم.

بدانید آن کس از ما (حضرت مهدی(عج))که فتنه های آینده را در یابد،با چراغی روشنگر در آن گام می نهد،وبر همان سیره وروش پیامبر(ص)وامامان(ع)رفتار می کند تا گره ها را بگشاید،بردگان و ملتهای اسیر را آزادسازد،جمعیتهای گمراه وستمگر را پراکنده وحق جویان پراکنده را جمع آوری می کند.حضرت مهدی (عج )سالهای طولانی در پنهانی از مردم بسر می برد آنچنان که اثر شناسان،اثر قدمش را نمی شناسند،گر چه در یافتن اثر ونشانه ها تلاش فراوان کنند.سپس گروهی برای در هم کوبیدن فتنه ها آماده می گردند،وچونان شمشیرها صیقل می خورند،دیده هاشان با قرآن روشنائی گیرد،ودر گوش هاشان تفسیر قرآن طنین افکند،و در صبحگاهان وشامگاهان جامهای حکمت سر می کشند.

زره دانش برتن دارد،وبا تمامی آداب،وبا توجه ومعرفت کامل آن را فرا گرفته است،حکمت گمشده ی اوست که همواره در جستجوی آن می باشد،ونیاز اوست که در به دست آوردنش می پرسد.در آن هنگام که اسلام غروب می کند وچونان شتری در راه مانده دم خود را به حرکت در آورده،گردن به زمین می چسباند

او پنهان خواهد شد(دوران غیبت صغری وکبری)ایشان باز مانده ی حجت های الهی،وآخرین جانشین از جانشینان پیامبران است.

میلاد حضرت علی(علیه السلام) را حضور آقا امام زمان حضرت مهدی(عجل الله تعالی وفرجه الشریف)ودیگر مسلمین جهان تبریک عرض میکنم.

وصال ممکن و واجب به هم چیست 

حدیث قرب و بعد و بیش و کم چیست

چه بحر است آنکه علمش ساحل آمد  

ز قعر او چه گوهر حاصل آمد

 صدف چون دارد آن معنی بیان کن 

کجا زو موج آن دریا نشان کن 

 چه جزو است آن که او از کل فزون است 

طریق جستن آن جزو چون است

بدون تردید شناخت آقا امام زمان بر حسب دلائل محکم عقلی  یکی از مهمترین ولازمترین ومفروض ترین مسائل اسلامی است که در تمام ادوار و اعصار مورد توجه بوده است.شناخت خدا به طور صحیح وکامل وبدون معرفت امام حاصل نخواهد شد .

کسی داخل بهشت نمیشود مگر اینکه ائمه اطهار علیه السلام را بشناسد وآنها نیز او را بشناسند و داخل آتش نمیشود مگر کسی که منکر آنها باشد وآنها او را از آن خویش ندانند.

براستی ما چقدر آقا امام زمان،حضرت مهدی (عجله اله تعالی الشریفه) را می شناسیم ؟چه چیزی در ما تثبیت میکنه که درکش کرده ایم صداش بزن جوابتو میده خالصانه وپاک ازش بخواه بیاریت می آد اینوبدون اگه توخالصانه صدایش کنی او را خواهی دیدبرایت میماندتا بخواسته هایت برسی. البته اونی باش که اون میخواد ایشان هم کسی رومی طلبه که خدایش اورا طلبیده خوشا بسعادت اشخاصی که آقا رو زیارت کرده اند و باز زیارت میکنند.واقعیت یک بصیرت ،که آدمی رو به اصالت هستی، کامل میکنه.بدون عزیزم آقامون خیلی مهربونه ،مهرش به لطافت نسیم خوش بهاریه.همیشه وهمه حال راه خدا رو منش قرار داده چرا که خواست باریتعالی است.مهرش همچون الطاف نسیم بهاری وخشمش در قبال دشمنان خدا از شمشیر هم برنده تره.

روز جمعه  بود که جهت زیارت به داخل مسجدالحرام رفتیم من بر طبق عادت همیشگی که روزهای جمعه رو اختصاص به روز آقا امام زمان میدانم برای سلامتی ایشان به درگاه خدا دو رکعت نماز خواندم وبعد دعای ایشان . تا برای انجام نماز ظهر تقریبا میشد بگم نیم ساعت وقت داشتم تصمیم گرفتم که در حجر هم دو رکعت نماز بخوانم اما بحدی جمعیت زیاد وفشرده بود که امکان گذر از بین آنهمه جمعیت غیر ممکن بود اما با طلب یاری از خداوند وصدا زدن نام آن حضرت البته در زمزمه های آرام  خود در قلبم. آقائی رو در کنار جمعیت دیدم که بدون هیچ دغدغه ای راه را برای من باز کردند وبدون اینکه تنی به من زده بشه من هدایت شدم تا حجر .

این لحظه ی عرفانی ومعنوی هیچگاه از یادم نمیره چرا که بحدی برای من جالب وغیر قابل تصور بود که در میان آن انبوه جمعیت چطور میتوانستم به خواسته ام برسم خوشبختانه رسیدم در اینجاست که میگویم خداوند از خودم به خودم خیلی نزدیکتره .حتی اوست که من را از خودم بیشتر دوست میداره.

این یک نمونه از اعجاز الهی بود که در طول زندگیم متوجه شدم خوشبختانه هر از گاهی با همچون مسائلی روبرو بودم که من را به خدایم نزدیکتر ونزدیکتر نموده است

سپاس خداوندی را که از خون توی رگهایم به من نزدیکتر است. 

خوشا دردی که درمانش تو با شی          

خوشا راهی که پایانش تو با شی  

خوشا چشمی که رخسا ر توبیند  

خوشا جانی که جا نانش توبا شی

همه اسباب شادی جمع با شد

بهر خانه که مهمانش تو با شی

چو خوش با شد دل امیدواری

که امید دل وجانش توبا شی

خوشی وخرمی و کامرانی

کسی دارد که خواهانش توباشی

چه باک آید زکس آنکس که وی را

نگهدار ونگهبا نش تو باشی